|
Bloedgroep Info
Bloedgroep.Info voorziet in informatie over bloedgroepen, test kit om uw bloedgroep te bepalen en info over het bloegroependieet.
| Home
|
Druk
op de "grote rode knop" om binnen te gaan

©2006 Bloedgroep.info
Bloedgroepen worden gecreeerd door molecules huidig op de
oppervlakte van rode bloedcellen (en vaak op andere cellen eveneens).
ABO bloedgroepen waren te ontdekken de eerste (in 1900) en zijn het
belangrijkst in het verzekeren van veilige bloedtransfusies.
De lijst toont vier ABO fenotypes
("bloedgroepen") stel in de menselijke bevolking voor en genotypen
dat tot hen leidt.
Bloed-
groep |
Antigenen op RBCs |
Antilichamen in Serum |
Genotypen |
A |
A |
Anti-B |
Aa of Ao |
B |
B |
Anti-a |
BB of B0 |
Ab |
A en B |
Geen van beiden |
Ab |
0 |
Geen van beiden |
Anti-a en anti-B |
00 |
Wanneer rode
bloedcellen het dragen van één of allebei antigenen
worden blootgesteld aan het corresponderen antilichamen,
kleven zij samen; namelijk massa samen. De mensen hebben gewoonlijk antilichamen
tegen die rode celantigenen die zij niet hebben.
Menselijke rode bloedcellen vóór (links) en na (rechts) toevoegen van serum anti- bevatten antilichamen. De
samenklevingsreactie openbaart de aanwezigheid van het antigeen van A op
de oppervlakte van de cellen. |
 |
 |
Het kritieke te volgen principe is dat transfused bloed geen rode cellen moet
bevatten die ontvanger de antilichamen kunnen samendoen. Hoewel theoretisch
het aan het bloed van de transfusegroep 0 in om het even welke ontvanger mogelijk
is, kunnen de antilichamen in het geschonken plasma de rode cellen van de ontvanger
beschadigen. Aldus zouden alle transfusies met precies-aangepast bloed moeten
worden gedaan.
Waarom hebben wij antilichamen tegen rode celantigenen die wij niet hebben?
De bacteriën in onze darm leven, en waarschijnlijk sommige voedsel die, drukken
uit epitopes
gelijkaardig aan die op A en B. Wij stellen antilichamen tegen deze samen als
wij niet overeenkomstige epitopes hebben; namelijk als ons immuun systeem hen
"buitenlands" eerder dan "zelf" ziet.
De antigenen van Rh zijn transmembraanproteïnen met lijnen
die aan de oppervlakte van rode bloedcellen worden blootgesteld. Zij schijnen om
voor het vervoer van kooldioxide en/of ammoniak over het plasmamembraan worden
gebruikt. Zij worden genoemd voor de resusaap waarin zij eerst werden ontdekt.
Er zijn een aantal antigenen van Rh. De rode cellen die
het "positief van Rh" zijn drukken aangewezen uit D.
Ongeveer 15% van de bevolking hebben geen antigenen RhD en zo zijn "negatieve
Rh".
Het grote belang van Het Rh systeem voor volksgezondheid moet het gevaar van onverenigbaarheid RhD
tussen moeder en foetus vermijden.
Tijdens geboorte, is er vaak een lekkage van de rode het bloedcellen van de
baby in de omloop van de moeder. Als de baby het positief van Rh (de trek van zijn vader hebben geërft) en de Rh-Negatieve moeder die is, zullen deze rode cellen haar ertoe bewegen
om antilichamen tegen het antigeen te ontwikkelen RhD. De antilichamen,
gewoonlijk van IgG
klasse veroorzaak geen problemen voor dat kind, maar kan de moederkoek
kruisen en de rode cellen van een verdere Rh
aanvallen+ foetus. Dit vernietigt het rode cellen produceren bloedarmoede
en geelzucht. De geroepen ziekte, erythroblastosis fetalis of
hemolytic ziekte van pasgeboren, kan zo streng zijn om het foetus of
zelfs de pasgeboren zuigeling te doden. Het is een voorbeeld van een
antilichaam-bemiddelde cytotoxiciteitswanorde.
Rode bloedcellen 
bloed buisjes  |
|
|
De Nobelprijs voor Fysiologische geneeskunde 1930
De Toespraak van de presentatie door Professor G. Hedrén, Voorzitter van het Comité van Nobel voor Fysiologie of Geneeskunde van Koninklijk Caroline Institute, op 10 December..1930
Uw Majesteit, Uw Koninklijke Highnesses, Dames en Heren.
Dertig jaar geleden, in 1900, in de loop van zijn serologisch de studies Landsteiner merkten op dat wanneer, onder normaal de fysiologische voorwaarden, bloedserum werden van een mens toegevoegd aan normaal bloed van een andere mens de rode lichaampjes in sommige gevallen samengevoegd in grotere of kleinere clusters. Deze observatie van Landsteiner was het uitgangspunt van zijn ontdekking van de mens bloed groepen. In het volgende jaar, I.e. 1901, Landsteiner publiceerde zijn ontdekking dat bij de mens, de bloedgroepen zouden kunnen zijn geclassificeerd in drie groepen volgens hun verschillend samenklevende eigenschappen. Deze samenklevende eigenschappen waren dichter geïdentificeerd door twee specifieke bloed-cel structuren, welke of afzonderlijk of gelijktijdig in het zelfde kan voorkomen individueel. Een jaar later toonden von Decastello en Sturli dat er was nog een andere bloedgroep. Het aantal bloedgroepen binnen de mens is daarom vier.
Ontdekking van Landsteiner van de bloedgroepen was onmiddellijk bevestigd maar het was een lange tijd alvorens iedereen begon te realiseren het grote belang van de ontdekking. De eerste te betalen aansporing de grotere aandacht aan deze ontdekking werd verstrekt door von Dungern en Hirszfeld toen in 1910 zij hun onderzoeken publiceerden in de erfelijke transmissie van bloedgroepen. Daarna de bloed groepen werden het onderwerp van diepgaande studies, over een schaal jaar na jaar stijgend, in min of meer alle beschaafde landen. Om, in de publicatie van onderzoek naar dit te vermijden onderwerp, uitvoerige beschrijvingen die anders noodzakelijk zouden zijn - van de vier bloedgroepen en hun aangewezen celstructuren, bepaalde korte benoemingen voor de bloedgroepen en het corresponderen de specifieke celstructuren zijn geïntroduceerd. Aldus, één van twee specifieke celstructuren, die het samenkleven kenmerken de eigenschappen van menselijk bloed worden aangewezen bij brief A en een andere door B, en dienovereenkomstig spreken wij van "bloedgroep "En" bloedgroep B ". Deze twee celstructuren kan ook gelijktijdig in het zelfde individu, en dit voorkomen de structuur evenals de overeenkomstige bloedgroep worden beschreven als ab. Vierde de bloed-cel structuur en het corresponderen de bloed groep is genoemd geworden O, dat bedoeld is om op dat te wijzen de mensen die tot deze groep behoren hebben het specifieke bloed niet kenmerken typisch van elk van de andere bloedgroepen. Landsteiner had dat in de normale fysiologische omstandigheden getoond het bloedserum zal niet de erytrocieten van het zelfde samenkleven individu of die van andere individuen met de zelfde structuur. Aldus, het bloedserum van mensen de van wie erytrocieten groep hebben structureer A zal samenkleven geen erytrocieten van deze structuur maar het zal die van groepsstructuur B samenkleven, en waar de erytrocieten hebben groepsstructuur B het overeenkomstige serum doet om deze erytrocieten niet samen te kleven maar het kleeft die samen met groepsstructuur A. Het serum van het bloed van personen waarvan erytrocieten heb structuren A evenals B, I.e. wie structuur ab hebben, doen om erytrocieten niet samen te kleven die structuren A, B, of ab hebben. Bloed het serum van personen die tot bloedgroep O behoren kleeft samen erytrocieten van personen die tot om het even welk van de groepen A, B behoren, of Ab, maar de erytrocieten van personen die tot bloedgroep O behoren zijn samengekleefd niet door normaal menselijk bloedserum. Deze feiten vorm de daadwerkelijke basisprincipes van de ontdekking van Landsteiner van de bloedgroepen mensheid.
Wanneer het wetenschappelijke belang van de ontdekking van het bloed de groepen waren erkend - dankzij de onderzoeken door von Het eind Hirszfeld van Dungern - onderzoek met betrekking tot het bloed de groepen werden geleid eerst aan studies van erfelijk transmissie van bloedgroepen en ook van het relatieve voorkomen van de individuele bloedgroep in verschillende landen en onder verschillende volkeren en rassen. De groepskenmerken worden overhandigd onderaan overeenkomstig Mendel' s- wetten. De kenmerken van bloed groepeert A, B, en ab is dominant, en zich verzet dominant deze de kenmerken zijn de recessieve die bloed kenmerken groep O. Een individu kan tot bloedgroep A, B, of ab behoren niet, tenzij de specifieke kenmerken van deze groepen aanwezig zijn in de ouders, terwijl de recessieve kenmerken van bloed de groep O kan voorkomen als de ouders tot om het even wie van vier behoren groepen. Als beide ouders tot groep O behoren, toen de kinderen hebben nooit de kenmerken van A, B, of ab. De kinderen moeten dan behoor eveneens tot bloedgroep O. Als één van de ouders behoort om A en andere aan groep B te groeperen, dan kan het kind behoor om A of B te groeperen of het kan zowel kenmerken bezitten en behoor daarom tot groep ab. Als één van de ouders tot behoort groep ab en andere aan groep O, dan overeenkomstig De wet van Mendel van scheiding het kenmerk van ab kan zijn afgezonderd en de componenten kunnen voorkomen afzonderlijk kenmerken in de kinderen. Als een kind de A-groep heeft de structuur (of A of ab), dan het kenmerk van de A-groep moet aanwezig ben in minstens één van de ouders, I.e. één van hen moet behoor om A of ab te groeperen. Als het kind tot groep ab behoort, toen één van de ouders moet behoren om A en andere aan groep te groeperen B, of één van de ouders moet tot groep ab en andere aan behoren groepeer A of B, of anders moeten beide ouders tot groep ab behoren. Toepassing van de ontdekking van bloedgroepen in vragen met betrekking tot het vestigen van paternity is gebaseerd op deze principes die de erfelijke transmissie van bloed regeren groepen.
De vier bloedgroepen zijn aangetoond in de bevolking van alle landen waar de tests zijn gemaakt. Deze behandelen groter deel van de wereld. Het is duidelijk een fysiologische constante kenmerk van de mens dat elk individu tot a behoort bijzondere bloedgroep. Nochtans, de percentagedistributie van de vier bloedgroepen variëert binnen verschillende bevolking en rassen. In de bevolking van Europa, bijvoorbeeld, groter het aandeel individuen behoort om A dan in andere delen te groeperen van de Oude Wereld, en in de noordelijke en westelijke delen van Europa een groter deel individuen behoort tot bloedgroep A dan in de zuidelijke en oostelijke delen. De variërende frequentie van individuele bloedgroepen in verschillende rassenpunten aan essentieel constitutionele verschillen. Hier geopende de ontdekking van Landsteiner op nieuwe gebieden voor onderzoek naar de bepaling van rassen zuiverheid van mensen. De de groepsbepalingen hebben van het bloed aangetoond dat als een vreemd ras is aanwezig binnen een bevolking dit ras behoudt zijn specifieke kenmerken van de bloedgroep, zelfs als het heeft geleefd vanaf zijn hoofd en origineel geboorteland eeuwenlang. In gebied van genetica de ontdekking van de bloedgroepen ook heeft gebleken om van belang van het standpunt van methodologie te zijn in de studie van de erfelijke transmissie van andere kenmerken. De ontdekking van Landsteiner van de bloedgroepen ook veroorzaakt onderzoek naar de vraag - belangrijk voor de studie van grondwet - of andere lichaamscellen naast de erytrocieten, en in het bijzonder de germinale cellen, kunnen zijn onderscheiden volgens specifieke groepen.
Nochtans, heeft de ontdekking van de bloedgroepen ook met gebracht het belangrijke wetenschappelijke vooruitgang op het zuiver praktische gebied - vooral met betrekking tot bloed-transfusie therapie, identificatie van bloed, en het vestigen van paternity.
De overdracht van bloed van één persoon aan een andere voor therapeutisch de doeleinden begonnen op aanzienlijke schaal tijdens worden uitgeoefend 17de eeuw. Het werd gevonden, echter, dat dergelijke bloedtransfusie geïmpliceerde ernstige risico's en niet niet vaak geresulteerd in de dood van de patiënt. Therapeutische toepassing van de bloedtransfusie gehad daarom volledig bijna opgegeven tegen de tijd dat van De ontdekking van Landsteiner. Als resultaat van de ontdekking van bloed groepen het nu mogelijk, op zijn minst in de meerderheid van was gevallen, om de oorzaak van de gevaren te verklaren die met dit worden verbonden de therapeutische maatregel als vroegere ervaring had, en bij getoond zelfde tijd om hen te vermijden. Een persoon uit wie het bloed wordt genomen moet behoor in feite tot de zelfde bloedgroep zoals de patiënt. Dank aan De ontdekking van Landsteiner van de bloedgroepen, bloedtransfusies in gebruik teruggekomen en groot zijn veel leven teruggekomen.
Reeds op het tijdstip van het publiceren van zijn ontdekking van het bloed de groepen in 1901, Landsteiner wezen erop dat de bloedgroep de reactie zou voor het onderzoeken van de oorsprong van een bloed kunnen worden gebruikt steekproef, bijvoorbeeld van een bloedvlek. Nochtans, is het niet mogelijk om te bewijzen door de bloedgroep te bepalen die een bloed de steekproef komt uit een bepaald individu, maar het is mogelijk aan bewijs dat het niet van een bepaald individu is. Als, voor de instantie, het bloed van een bloedvlek is van een individu behorend tot bloedgroep A, dan niet kan het van een individu zijn wie om tot groep B wordt gevonden te behoren, maar een bloedgroep de bepaling zal niet ons vertellen van welke persoon van bloedgroep A het bloed kwam.
Het vestigen van paternity voor wettelijke doeleinden heeft in alle leeftijden stelde de wetgever met het onoverkomelijke moeilijkheden verschuldigd zijn voor aan het feit dat paternity niet kan objectief worden bewezen. In dit het gebied, daarom, heeft de wetgever moeten tevredenstellen met mogelijkheden of, in het gunstigste geval, groter of kleinere waarschijnlijkheid. In mening van deze situatie met betrekking tot bewijs in gevallen van betwist paternity het dat de mogelijkheid om te gebruiken slechts natuurlijk is de bepaling van bloedgroep in zulke gevallen zou moeten gewekt hebben algemene rente, van zowel theoretische als praktisch standpunt. Het gebruik van bloedgroepbepaling in paternity de acties vormt ook een significante vooruitgang op dit gebied, alhoewel het bewijs van een negatief karakter is. Een bloedgroep de bepaling kan, in feite, nooit paternity vestigen, maar kan sluit de mogelijkheid van het uit. Nochtans, een bloedgroep de bepaling geeft geen resultaten geschikt voor gebruik als bewijsmateriaal in alle omstandigheden. Als het kind in kwestie tot behoort de bloed groep O, een bepaling van de groep geeft dan geen bewijs, omdat de recessieve bloedgroep in het kind geen basis vormt voor om het even welke conclusies betreffende de ouders, die in dit geval kunnen behoor tot om het even wie van de vier bloedgroepen. Slechts in die gevallen waar het kind tot een dominante bloedgroep behoort, I.e. A, B, of Ab, en de specifieke bloedstructuur van de groep zijn niet aanwezig in de moeder, zijn de resultaten van om het even welke waarde. Een groepsstructuur welke in het kind aanwezig is maar afwezig in de moeder moet hebben geërft door het kind van zijn vader. Als de man die is geëist de vader te zijn behoort tot een bloedgroep verschillend van dat van het kind in kwestie, dan niet het kind kan hebben erfte zijn bloedgroep kenmerkend van deze mens, en de mogelijkheid van zijn paternity moet daarom worden uitgesloten.
De ontdekking van Landsteiner van de bloedgroepen - zoals duidelijk zal zijn van wat is gezegd - nieuwe wegen voor onderzoek heeft opengesteld in verscheidene takken van wetenschap en met belangrijk het heeft gebracht vooruitgang op het zuiver praktische gebied. Nochtans, slechts is het dat onlangs het wetenschappelijke belang van Landsteiner de ontdekking is volledig gerealiseerd. Gezien al hierboven geschetste omstandigheden, het Personeel van Professoren van Caroline Institute heeft beslist de Prijs van Nobel voor toe te kennen Fysiologie of Geneeskunde, 1930, aan Professor Karl Landsteiner voor zijn ontdekking van de menselijke bloedgroepen.
Professor Karl Landsteiner. Het aanbieden van u zijn felicitations aan de ontdekking van de menselijke bloedgroepen, welke ontdekking van dergelijk groot belang voor velen is geweest takken van medische wetenschap, Koninklijke Caroline Medical Institute nodigt u uit nu om van de handen van Zijn Majesteit de Koning te ontvangen de Prijs van Nobel in Fysiologie of Geneeskunde.
|
|